Prezentujemy drugą część opowieści o tym, jak drużyna Ruchu zdobyła pierwsze mistrzostwo Polski. Jeśli jeszcze nie przeczytaliście pierwszej, to zapraszamy tutaj.

Runda mistrzowska
Do pełni zdrowia wraca Peterek, dla którego pierwsza część sezonu nie była udana, skutki choroby dały mu się we znaki. Po trzech tygodniach przerwy startuje runda mistrzowska.

Pierwsza kolejka rozpoczyna się 6 sierpnia w Wielkich Hajdukach meczem z ŁKS Łódź. Zawody te, zaplanowano na niedzielę na godzinę 17:00. Kolejny doskonały mecz rozegrał Dziwisz, który był najlepszym zawodnikiem meczu, trudno to sobie dzisiaj wyobrazić, że nie Teodor Peterek, który w tym meczu zdobywa aż 4 bramki, piątą dołożył Giemsa. Widzów ok. 2000.

W drugiej kolejce do W. Hajduk przyjeżdża Pogoń Lwów, która była niezwykle silną drużyną i głównym obok Cracovii faworytem wygrania Ligi. Sądzicie, że teraz są umniejszane sukcesy Ruchu? Wystarczy spojrzeć na tytuł artykułu z prasy. To nie Ruch wygrał, tylko Pogoń przegrała..



Wynik 5:1 mówi sam za siebie. Bramki zdobywają Peterek, po dwie Gwosdz i Giemsa. Mecz odbył się 13 sierpnia w obecności ponad 5 tysięcy widzów. Tak prasa relacjonowała pierwszą koncertową połowę Ruchu: Grę rozpoczyna Pogoń, mając za sprzymierzeńca silny wiatr. Nie potrafi jednak wykorzystać tego atutu, tak, że Ruch szybko opanowuje grę. Sytuacje pod bramkami zmieniają się szybko, przy czym w większym niebezpieczeństwie znajduje się bramka Pogoni, gdzie Albański miejscami broni brawurowo. Silne tempo nadane grze przez graczy Ruchu, wyczerpuje gości. Katastrofa następuje już w 20 min., kiedy Wodarz, oddając piłkę piękną centrą Gwosdziowi, zdobywa dla Ruchu prowadzenie. Znów Ruch znajduje się w natarciu, a świetnie dysponowany Giemsa podwyższa wynik na 2:0. Widać teraz, że szeregi Pogoni coraz bardziej się załamują przed atakami Ruchu. W 35 min. Peterek strzela trzecią bramkę, a wynik przed przerwą uzyskuje Giemsa krótkim strzałem. Na meczu dochodzi również do kopaniny w wyniku, której Badura zostaje zawieszony i na rewanż do Lwowa nie będzie mógł pojechać. Upokorzeni gracze Pogoni w II połowie urządzili sobie polowanie na nogi piłkarzy, przez co kontuzji doznał Peterek.

Dwa dni po meczu ligowym Ruch rozgrywa towarzyskie spotkanie z Polonią Karvina (polska drużyna w Czechosłowacji) w ramach rewanżu za porażkę z tą samą drużyną parę tygodni wcześniej. Ruch w pełnym składzie wygrywa 4:2. Mecze propagandowe czasami były ważniejsze niż Liga.

Ruch przed kolejnym meczem jest osłabiony zawieszonym Badurą i kontuzjowanym Peterkiem. Niestety do Lwowa nie pojechał również skrzydłowy Urban, który przedłużył sobie pobyt u znajomych po drugiej stronie granicy, co spotkało się z oburzeniem w prasie śląskiej. Po sezonie ten wyczyn będzie jeszcze szeroko komentowany. Na dodatek Dziwisz dostaje powołanie do wojska, ale udaje się uzyskać zwolnienie na udział w meczach ligowych.

20 sierpnia Ruch wyjeżdża do Lwowa na rewanżowe spotkanie z Pogonią. Tym razem tytuł zgoła odmienny. Ruch przegrywa 1:7, a jedyną bramkę zdobywa Loewe. Mecz obfituje w ostrą i bezpardonową grę. Kontuzjowany już w pierwszej połowie jest Wodarz, a prasa śląska komentuje: Obecnie sytuacja jest dla Ruchu nienadzwyczajna i trudno będzie kierownictwu Ruchu uratować drużynę przed katastrofą i następstwami. Miejmy jednak nadzieję, że wypadki lwowskie i doświadczenie z Urbanem nie odbiją się tak ujemnie na formie ślązaków i jak dawniej gromić będą wszystkich. Ruch traci lidera w tabeli na rzecz Pogoni Lwów.

Jakby tego było mało 27 sierpnia w czwartej kolejce kolejna porażka, tym razem w Krakowie z Wisłą 1:0. Letni miesiąc za piłkarzami.

W piątej kolejce 3 września Ruch wygrywa u siebie z Legią 4:1 (później zweryfikowany na 3:0 z powodów problemów finansowych warszawskiego zespołu - tak, tak.. nie zawsze był tak pięknie jak teraz). Trzy bramki zdobywa Peterek oraz jedną Gwosdz.

Prasa warszawska narzeka na stan boiska i pogodę: O technicznej stronie drużyn trudno mówić, gdyż od 30 minuty boisko stopniowo zamieniało się w kałuże błota, a wreszcie przedstawiało jezioro. Właściwie powinien był sędzia mecz z powodu ulewy i niezdatności boiska, po pierwszej połowie spotkania przerwać.”

24 września przy rekordowej publiczności 8 tysięcy (wiele osób oglądało ten mecz ze wszystkich możliwych miejsc) w Wielkich Hajdukach Ruch pokonuje Cracovię 3:1, bramki strzelają Peterek, Giemsa i Zorzycki.

8 października w siódmej kolejce kolejna cenna i ważna wygrana. Ruch pokonuje 2:1 Wisłę Kraków, a bramki zdobywają Loewe i Urban.

Na 8 kolejkę w dniu 22 października Ruch wyjeżdża do Łodzi na mecz z ŁKS i wygrywa gładko i przyjemnie 4:0 – bramki zdobyli Gwosdz, Wodarz, Giemsa, Peterek.

Prasa relacjonuje: Gościna "Ruchu" z Wielkich Hajduk w Łodzi oczekiwana była przez miejscowych zwolenników ŁKS z niebywałym zainteresowaniem. Ponadto ŁKS obchodził jubileusz 25-lecia istnienia, tak, że przepowiadano z racji tej pogrom Ślązaków, bowiem jak dotychczas ŁKS w spotkaniu z Ruchem w Łodzi zawsze zdołał zadać Ślązakom poważną klęskę. Tym razem stało się inaczej, bowiem "Ruch" w świetnym stylu "wykończył" łodzian i odniósł niezwykle cenne zwycięstwo. Łodzianie mimo pewnego patriotyzmu lokalnego musieli przyznać wyższość Ślązaków i przyznali to w zupełności wyrażając się z zachwytem o ich grze. Tak pięknej gry Łódź nie oglądała w tym sezonie.

Po tym meczu Ruch wysuwa się na pierwsze miejsce w tabeli. Wystarczy wygrać z Legią w Warszawie i Mistrz Polski po raz pierwszy w historii klubu i całego Śląska stałby się faktem na kolejkę przed końcem rozgrywek. Niestety, trzeba było poczekać.

Przedostatnia kolejka ligowa. 28 października mecz z Legią w Warszawie. Trenerem Legii jest Austriak Gustav Wieser, który rok później będzie już trenował zespół Ruchu. Porażka. Tłumaczona głównie bardzo słabym sędziowaniem rozjemcy z Krakowa, już wtedy snuto domysły o stronniczości. Obie drużyny grają brutalnie, skrzydłowemu Gwosdziowi Zygmunt Jesionka, piłkarz Legii, łamie nogę (wg innego źródła łamie rękę w trzech miejscach). Piłkarz został umieszczony w szpitalu hutniczym pod opieką doktora Curtiusa. W wyniku tej kontuzji, to był koniec wspaniale zapowiadającej się kariery popularnego "Al'a Capone" (ksywka ze względu na bezwzględność w wykorzystywaniu błędów rywali). Prasa tym razem skupia się na reakcjach: Wynik powyższy wywarł na Śląsku przygnębiające wrażenie i tuż po skończonym meczu we wszystkich prawie lokalach w Katowicach, Hajdukach i boiskach był wiadomym. Przed lokalem klubowym Ruchu setki ludzi oczekiwało w zdenerwowaniu na wynik. Dla Ruchu szanse zdobycia mistrzostwa zmalały b. poważnie, bowiem trudno sobie wyobrazić, by Ruch w ostatnim spotkaniu z Cracovią potrafił zwyciężyć, kiedy o zdobycie mistrzostwa toczą się obecnie tak haniebne kombinacje (zwycięstwo Pogoni Lwów w Łodzi aż 9:0 - przyp. red.). Przyszła niedziela będzie zatem dla Ślązaków decydującą i mimo małych szans nie powinniśmy się zrażać, a w Krakowie postarać się zwyciężyć.

Ostatnia kolejka
Przed ostatnią kolejką w tabeli sytuacja kształtowała się następująco:



1 listopada 1933 roku Pogoń Lwów gra z Wisłą. W meczu pada dość nieoczekiwany remisowy wynik 1:1, teraz pozostał ostatni mecz, który miał zdecydować o ostatecznym układzie w tabeli. Ruch w grupie mistrzowskiej wygrał wszystkie mecze u siebie, a na wyjeździe pokonał tylko ŁKS, stąd obawy o wynik końcowy jeszcze się spotęgowały. Klub wspólnie z Orbisem przygotowuje "Inwazję na Kraków". Bilety na wyjazd kosztują 4,50 zł tam i z powrotem wynajętym pociągiem specjalnym. Dodatkowo trzeba było wykupić bilet na mecz za 1 zł. Pula 2 tysięcy biletów zostaje wykupiona bardzo szybko przez kibiców Niebieskich. Każdy chciał być świadkiem tej historycznej chwili, co ciekawe klub dla każdego kibica przygotował niebieskie wstążki, prosząc jednocześnie o ubranie się w niebieskie barwy. Powinniśmy być dumni z naszych przodków - pierwszych Psycho Fanów. Pociąg odjeżdżał ze stacji w Wielkich Hajdukach (dzisiejszy Chorzów Batory) o godzinie 8:40 i zatrzymywał się w Katowicach, Szopienicach i Mysłowicach. W tym samym czasie działacze wnioskują o zmianę sędziego Kurzwaila, a wniosek ten zostaje przyjęty. Mecz sędziował jeden z najlepszych przedwojennych arbitrów Zygmunt Rosenfeld z Bielska. 12 listopada 1933 roku piłkarze Ruchu wyjeżdżają do Krakowa na mecz z Cracovią.



Ruch wystąpił w składzie: Kurek - Wadas, Katzy, Zorzycki, Badura, K. Dziwisz, Urban, Giemsa, Peterek, Loewe, Wodarz.

Liczba widzów w zależności od źródła prasowego wynosiła od 5 do 7 tysięcy. Na meczu byli również obecni kibice, piłkarze i Prezes Pogoni Lwów, którzy czekali na potknięcie hajduczan. Gra po obu stronach jest bardzo nerwowa. Prasa opisuje pierwszą bramkę: Dopiero 23 minuta przynosi rozstrzygnięcie, a mianowicie po wolnym bitym przez Badurę Loewe zmienia kierunek piłki uzyskując bramkę". Na 1:1 po przerwie w 69 minucie bramkę strzela Stanisław Malczyk. Prasa śląska: Po pięknej kombinacji Chruściński - Ciszewski – ten ostatni posyła uliczką Malczyka, który przebija się przez obronę przerzucając sprytnie piłkę nad Kurkiem uzyskując wyrównującą bramkę. W tym momencie Pogoń Lwów jest Mistrzem, a cieszy się z niego jakieś dwie minuty. Teodor Peterek wspominając ten mecz mówi: Ten gol, zamiast nas załamać, tylko zdopingował nas do jeszcze większego wysiłku. Po centrze Urbana przedłużyłem piłkę do nieobstawionego Wodarza, który rąbnął lewą nogą na bramkę, lecz piłka zamiast do siatki, trafiła w słupek i potoczyła się w pole. Leżący na ziemi bramkarz nie zdążył piłki pochwycić, a nadbiegający Urban lekkim przerzutem zdobywa zwycięskiego gola.

Przegląd Sportowy relacjonuje: Trójka Dziwisz, Badura, Zarzycki prześcigała się w ofiarności, ambicji i niezmordowanej "harówce" przez 90 minut. Zawsze na miejscu paraliżowali każdą akcję przeciwnika, byli zawsze pod własną bramką, by w oka mgnieniu sunąć jakby cień za atakiem.

2:1 - koniec meczu. Poznajcie Mistrza Polski: K.S. Ruch Wielkie Hajduki



Via triumphalis (droga tryumfalna)
Od Szczakowej towarzyszyły im w pociągu tłumy kibiców, na każdej stacji gromadziły się niezliczone rzesze sympatyków, a w Hajdukach, gdzie dotarła dzięki radiowej transmisji szczęśliwa nowina, wokół dworca zebrały się niewidziane nigdy tłumy. Pochód piłkarzy przeszedł z dworca do szpitala, gdzie wręczono kwiaty unieruchomionemu Gwoździowi, a potem świętowano sportowe mistrzostwo nie do wyobrażenia - informowała śląska prasa.

Teodor Peterek tak wspomina: Począwszy od Mysłowic, na wszystkich stacjach, aż do Hajduk perony zapchane były ludźmi, którzy witali nas kwiatami i gratulacjami. W Hajdukach na dworcu oczekiwała nas prawie cała ludność z orkiestrą hutniczą na czele. Na prędce uformował się pochód, który wyruszył pod szpital hutniczy, pod którym urządzono owację przebywającemu tam Gwosdziowi. Następnie pochód przeszedł triumfalnie ulicami miejscowości do lokalu klubowego. Pod Białym Orłem na ul. 16 lipca nr 17.

Statystyka
Ruch w całych rozgrywkach (eliminacyjnych i mistrzowskich) wygrywa 14 meczy, 6 przegrywa, ani jednego remisu. Tabela końcowa.



Zawodnicy, pierwsi Mistrzowie Polski A.D. 1933 w barwach Ruchu.



Tak narodziła się historia pierwszego tytułu Mistrza Polski w piłce nożnej dla drużyny Ruchu. Tego sukcesu nikt się nie spodziewał, to był szok i niedowierzanie, ale i ogromna radość. Szczególnie dla mieszkańców Wielkich Hajduk i całego Śląska.

Grzej
twitter.com/grzegorzjo

Bibliografia:
Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów, 75 lat "Niebieskich" - Księga Jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995,
"Siedem Groszy" R:1933, nr 65, 93, 100, 111, 139,
"Polonja" R:1933 nr 3247, 3254, 3257, 3263, 3268, 3270,
"Przegląd Sportowy" R:1933 nr 5,6,7,14,31,34,43,71,77,81,91,
"Polska Zachodnia" R:1933 nr 147,
Alojzy Loch "Z butami piłkarskimi na boiskach Europy" rok wydania 1957 r.