2 maja to data w kalendarzu zarezerwowana na finałowe spotkanie Pucharu Polski, które od kilkunastu lat (z wyjątkiem okresu covidowego) odbywa się na Stadionie Narodowym w Warszawie. Tym razem do finału udało się awansować krakowskiej Wiśle, więc pojawiła się okazja, by razem z naszymi przyjaciółmi wybrać się do stolicy. I naprawdę było warto...

Dla tych, którzy zdecydowali się jechać pociągiem, wyjazd zaczął się dość wcześnie, gdyż zbiórkę dla pociągu "niebieskiego" zaplanowano na godzinę 4:00 przy stadionie Wisły. Stamtąd podstawionymi autokarami udaliśmy się no dworzec PKP, gdzie po załadowaniu wszystkich elementów oprawy, kilka minut po 5:00 wyruszyliśmy w stronę stolicy. Droga minęła spokojnie i do stacji Warszawa Stadion dotarliśmy bez przeszkód. Trochę trwało zanim wszystkie elementy oprawy zostały wyciągnięte z pociągu i skutecznie załadowane na barki kibiców, co nie zmienia faktu, że pod stadion docieramy już kilka minut po 10:00, więc do meczu pozostaje jeszcze 6 godzin.

Wejście na obiekt odbywa się w dwóch etapach, najpierw sprawdzane są bilety wraz z dokumentem tożsamości. Co bardziej "podejrzani" zostają skierowani na swego rodzaju rentgen (jak na lotnisku). Po zaliczeniu pierwszej kontroli wywalamy się na trawie przy stadionie, czekając na pomyślne wejście oprawy zarówno krakowskiej, jak i szczecińskiej od czego uzależnione było wejście pozostałej części kibiców na stadion. Wszystko przebiega jednak zgodnie z planem i na 4 godziny przez meczem trybuny Stadionu Narodowego zaczynają zapełniać się kibicami. Pełne ręce roboty mają przede wszystkim ultrasi po obu stronach, którzy w pośpiechu rozkładają elementy oprawy, tak żeby na pierwszy gwizdek wszystko było zapięte na ostatni guzik.

Wszyscy uczestnicy wyjazdu zaopatrzeni zostali w czerwone koszulki i czapeczki z daszkiem, co daje bardzo dobry efekt. Podobnie rzecz ma się po drugiej stronie stadionu, gdzie "Portowcy" prezentują się w jednolitych bordowych koszulkach. Czym bliżej pierwszego gwiazdka tym szczelniej wypełniał się warszawski stadion. Pomiędzy trybunami po krakowskiej stronie już długo przed meczem pojawił się transparent o treści "Pozdrowienia dla dobrych ludzi". Gołym okiem widać było również, że sektory tzw. "neutralne" praktycznie w całości zostały zdominowane przez fanów obu drużyn.

Na wejście piłkarzy wystartowały również trybuny. Po stronie Wisły, na górnej trybunie kartoniada z napisem Wisła, po środku transparent z hasłem "Pierwsi zdobywcy pucharu", a na dole znakomicie wykonana sektorówka będąca kopią zdjęcia zespołu Wisły, który jako pierwszy klub wywalczył Puchar Polski w 1926 roku. Po drugiej stronie również kartoniada. U góry inicjały szczecińskiej drużyny (PS) w laurze, po środku transparent z hasłem: "W naszych sercach zawsze Pogoń jest", a na dole dalsza część kartoniady z datą powstania klubu (1948).

Po odegraniu hymnu państwowego rozpoczęła się rywalizacja na boisku jak i na trybunach. Trzeba przyznać, że obie ekipy z fenomenalnym dopingiem, w którym aktywnie przez cały czas uczestniczyli również kibice z sektorów neutralnych. Bardzo pozytywnym zaskoczeniem była przede wszystkim gra piłkarzy Wisły, którzy niespodziewanie zdominowali sytuację na boisku, a szczecinian od straty bramki ratowały to słupek, to poprzeczka.

Pod koniec pierwszej połowy swoją drugą oprawę zaprezentowali granatowo-bordowi. Na górnej trybunie pojawiła się sektorówka z orłem w czapeczce pirackiej z logiem Pogoni, po środku transparent z hasłem "Nasz charakter siłą jest", a do tego wszystkiego na obu kondygnacjach zostało odpalonych kilkadziesiąt rac. W drugiej połowie do pracy biorą się ultrasi Wisły. Po środku pojawia się transparent o treści: "Fundament tego klubu", a z góry zostaje opuszczona duża sektorówka z postacią Atlasa trzymającego na swoich barkach kulę ziemską z dużą białą gwiazdą, nad którą widniej napis "Kibice Wisły". Uzupełnieniem tego wszystkiego były race odpalone po obu stronach sektorówki na dolnej kondygnacji.

Chwilę później kolejna zmiana dekoracji po krakowskiej stronie. Po środku pojawił się transparent w barwach klubowych z hasłem "Viva la Wisła", z górnej trybuny zostały rzucone serpentyny, na dole najpierw zapłonęły race, a później świece dymne w barwach Wisły. Wszystko to w asyście flag na kijach. W tym czasie na prowadzenie wyszli piłkarze Pogoni. Nie próżnowali również ich kibice, którzy zaprezentowali kolejną oprawę. Tym razem na górnej trybunie pojawiła się sektorówka z napisem "Pogoń", na dole flagowisko, a do tego wszystkiego odpalone zostały race.

Gdy już wydawało się, że po raz pierwszy w historii szczecińska Pogoń zdobędzie Puchar Polski, dosłownie w ostatniej akcji meczu Wiślacy wyrównują i doprowadzają do dogrywki. Euforia w sektorach zajmowanych przez fanów "Białej Gwiazdy" nie do opisania! Trochę strachu jeszcze w sercach kibiców wlali sędziowie VAR, lecz ostatecznie gol został uznany (prawidłowo) i czekała nas dogrywka, która więcej wiary i nadziei wlała w serca Wiślaków. Szczególnie głośno niosło się "Tak się bawią ludzie, wtedy kiedy Wisła gra, tak się bawią ludzie kiedy wygrywa!".

Już na samym początku dogrywki fatalny błąd popełnia jeden z obrońców szczecińskich i napastnik Wisły w sytuacji sam na sam nie okazuje litości i Wisła prowadzi 2:1! Widać, że każdy na trybunach daje z siebie ile tylko może, tym bardziej, że zaczyna się prawdziwy szturm piłkarzy Pogoni na bramkę Wisły. Jednak mimo kilku okazji więcej goli już w tym spotkaniu nie padło i to piłkarze krakowskiej Wisły, po raz 5 w swej historii zdobyli Puchar Polski.

Radości nie ma końca, zaczyna się prawdziwy karnawał, a "Puchar jest nasz" słychać ponoć nawet na Łazienkowskiej. Obcy ludzie padają sobie w ramiona, szaleją z radości, tańczą, podskakują, inni wymienią jakieś uwagi czy wspominają na gorąco wydarzenia na murawie.

My kibice Ruchu obserwujemy ten tryumf z lekką nutką zazdrości (oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu), a w naszych głowach jedna myśl: "Daj Boże przeżyć jeszcze coś takiego z Ruchem!".

Po dekoracji i wspólnej zabawie z piłkarzami, gdzie trofeum tafia na chwilę w ręce kibiców, powoli opuszczamy stadion i udajemy się na dworzec, gdzie w odstępach 20-sto minutowych zostają podstawione pociągi do Krakowa. Droga powrotna to oczywiście zabawa, alkohol leje się strumieniami, a śpiewom i okrzykom nie ma końca. Po powrocie część osób zostaje w Krakowie, żeby następnego dnia wziąć udział w fecie na rynku, którą zaplanowano na godzinę 14:00, a część mając w głowie piątkowe spotkanie z Lechem wraca do domu.

Podsumowując ten finał trzeba przyznać, że było to znakomite widowisko zarówno na boisku jak i na trybunach. Kibice Wisły i Pogoni, których liczby oscylowały wokół 20 tys. (wydaje się, że fanów ze Szczecina było ciut więcej), skupili się na dopingowaniu swoich zespołów, nie było żadnych bluzg i wzajemnych wyzwisk, przez co to spotkanie można uznać za doskonałą reklamę polskiej piłki w wydaniu klubowym.

Oczywiście obie ekipy ze wsparciem swoich zgodowiczów i układowiczów. Po stronie Wisły obecni: Ruch Chorzów (ok. 150 z flagą "KS Ruch"), Widzew Łódź, Elana Toruń, Polonia Przemyśl, Unia Tarnów i Slovan Bratysława, zaś po stronie Pogoni: Kotwica Kołobrzeg (70), Dynamo Berlin (70), Feyenoord Rotterdam (15), Kohorta Osijek (15). Ogromne brawa dla wszystkich, którzy zaangażowali się w przygotowanie opraw po obu stronach, dzięki czemu mecz ten był prawdziwym piłkarskim świętem.

I na koniec jeszcze jedna mała dygresja odnośnie tego spotkania. Choć znamy się kupę czasu, to w to majówkowe popołudnie chyba pierwszy raz w życiu stanęliśmy w czasie meczu obok siebie na sektorze z Neo redaktorem naczelnym tej strony, czy z Asceto i Tynką autorami kulis w Ruch TV. W czasie spotkań Ruchu takiej możliwości nie mamy, ale od czego są zgody…

PUCHAR DLA WISŁY! TERAZ CZEKAMY NA RUCH!

źródło: Niebiescy.pl