29 kwietnia to dzień, w którym wspominamy legendarnego piłkarza i rekordzistę Ruchu Chorzów - Gerarda Cieślika.

Śp. Gerard Cieślik urodził się 29 kwietnia 1927 roku w Wielkich Hajdukach. Był wychowankiem Ruchu, do drużyny trampkarzy trafił w 1939 roku i trenował z Niebieskimi przez 3 miesiące, aż do wybuchu II Wojny Światowej. W 1942 roku jak wielu innych przedwojennych piłkarzy Ruchu występował w BSV 1899 w drużynie juniorów.

W 1945 roku w pierwszych powojennych meczach towarzyskich już z eRką na piersi 18-letni Cieślik wyróżniał się na tle innych zawodników, ale chyba nikt wtedy nie sądził, że zostanie prawdziwą legendą Ruchu Chorzów, w barwach którego został trzykrotnym mistrzem Polski (1951, 1952, 1953) i zdobywcą Pucharu Polski (1951). W drużynie Niebieskich rozegrał w sumie 249 spotkań, strzelając w nich 177 bramek. Był dziesięciokrotnie najlepszym strzelcem ligowym drużyny Ruchu. W reprezentacji Polski w 45 spotkaniach zdobył 27 bramek. Dziennikarze "Trybuny Robotniczej" w 1959 roku pokusili się nawet o stwierdzenie, że Gerard Cieślik w sumie rozegrał ok. 700 meczów i strzelił w nich ok. 600 bramek podczas trwania kariery sportowej.



Tak swojego pierwszy gola strzelonego na placu wspominał Gerard Cieślik w biografii, którą napisał Rafał Zaremba: To był mecz chłopcy z ul. 16 lipca kontra chłopcy z ul. Kaliny. Byłem najmłodszy, ale z racji tego, że to ja załatwiłem piłkę, starsi koledzy musieli mnie wpuścić na boisko. Mecz był zacięty i długo nikomu nie udawało się trafić do bramki. Krótko przed końcem gry, piłka wpadła mi pod nogi. Przez chwilę nie wiedziałem co zrobić, a bramka stała przede mną otworem. Wahałem się - może podać starszemu koledze? Wszyscy dookoła krzyczeli, ale do mnie nic nie docierało. Wreszcie kopnąłem tam gdzie chciałem. Mój gol dał nam zwycięstwo.

O jego ostatnim występie w chorzowskim zespole 15 listopada 1959 roku prasa pisała: Gorącą owację zgotowała blisko 20-tysięczna widownia żegnającemu się z ligową murawą Zasłużonemu Mistrzowi Sportu - Gerardowi Cieślikowi. Spotkanie "Ruchu" z Wisłą (2:1) było ostatnim występem Cieślika w I lidze. Nim sędzia oznajmił początek meczu, odbyła się miła - aczkolwiek niepozbawiona sentymentalnej łezki - uroczystość pożegnania Cieślika. W długiej kolejce ustawili się ci wszyscy, którzy chcieli uścisnąć rękę tego świetnego piłkarza, najpopularniejszego i najlepszego w ciągu 15-lecia.



Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1959 roku Cieślik nie rozstał się z Ruchem Chorzów, zostając kolejno trenerem, trenerem juniorów, łowcą talentów, członkiem zarządu. Po swoim ostatnim meczu, na pytanie co będzie dalej robił, odpowiadał: Nie przerywając swojej pracy zawodowej w Hucie Batory, chcę przekazać wszystkie swoje umiejętności i spostrzeżenia młodzieży. To chyba zrozumiałe, że piłkarz nie może rozstać się ze stadionem (...). Mam sporo ofert i to nie tylko ze Śląska. Pozostanę jednak wierny Ruchowi i tu będę trenować. Gerard Cieślik zapytany przez dziennikarza "Trybuny Robotniczej" w 1959 roku o bramkarza, któremu było najtrudniej strzelić gola, Cieślik wspominał legendarnego węgierskiego bramkarza Gyula Grosicsa, członka "Złotej jedenastki" reprezentacji Węgier w latach 50.

Gerard Cieślik zmarł 3 listopada 2013 roku. Żegnały go tysiące wiernych kibiców. 18 grudnia 2014 roku odsłonięto przy ul. Wolności w Chorzowie ławeczkę upamiętniającą legendę Ruchu Chorzów. Cieślik był niezwykłym człowiekiem, którego cząstka na stałe zagościła w pamięci kibiców piłkarskich.

Grzej
twitter.com/grzegorzjo

Bibliografia:
Niebiescy.pl
Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów, 75 lat "Niebieskich" - Księga Jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (1. część cyklu Kolekcja Klubów),
Trybuna robotnicza: roczniki 1959,
Przegląd Sportowy: 1945-46,
Rafał Zaremba: Gerard Cieślik: urodzony na boisku, Rok wyd.2006 .