22 lipca to dzień, w którym warto przypomnieć wspaniałego piłkarza, pierwszego z tradycyjnej najlepszej szkoły bramkarskiej w historii Ruchu - Eryka Tatusia.
Śp. Eryk Tatuś urodził się 22 lipca 1914 roku w Hajdukach, był wychowankiem Ruchu, w którym występował od 12 roku życia. Grał w pierwszej drużynie w latach 1934-1939. W koszulce z R-ką na piersi w meczach ligowych Tatuś wystąpił w 72 spotkaniach oraz w co najmniej tylu grach towarzyskich. Zdobył cztery tytuły mistrza Polski w barwach hajduckiego Klubu sportowego w latach 1934, 1935, 1936, 1938. Wystąpił jeden raz w reprezentacji Polski, a po wojnie grał w robotniczej reprezentacji Polski podczas meczów w Szwajcarii. Po II Wojnie Światowej Eryk (od 1947 roku Aleksander) nie wrócił już do Ruchu, karierę kontynuował w RKS (Robotniczy Klub Sportowy) Łagiewniki, gdzie zaliczył ponad 100 występów. Po II wojnie światowej nie przeszedł pozytywnej weryfikacji związanej z jego działalnością w trakcie okupacji, którą przechodzili wszyscy sportowcy. Kiedy w 1947 roku znaleziono jego akta świadczące o tym, że należał do NSDAP, Tatuś został aresztowany, a sąd okręgowy w Bytomiu skazał go na 3 lata więzienia, 2-letnią utratę praw obywatelskich oraz konfiskatę majątku.
Przedwojenna prasa pisała o nim:
Jest to młodzieniec pozujący na elegancika, przy najmniejszej paradzie naśladujący akrobatę-artystę, więcej zmartwienia przysparza mu zniszczenie artystycznie rurkowanej fryzury niż utrata bramek.
Po zakończeniu kariery pełnił w RKS Łagiewniki funkcję działacza oraz koordynatora sekcji piłki nożnej. W 1965 roku wyjechał na stałe do Niemiec, gdzie zmarł 13 kwietnia 1985 roku w miejscowości Wuppertal.
źródło: Niebiescy.pl,
Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów, 75 lat "Niebieskich" - Księga Jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (1. część cyklu Kolekcja Klubów),
"Przegląd sportowy" R:1934, 1947,